|
Miasto Hanzeatyckie / Na liście UNESCO od 1987 r.
Lubeka była w średniowieczu nazywana ,,królową Hanzy", bowiem stała na czele związku miast handlowych pobrzeża Bałtyku, który zmonopolizował handel w rejonie Morza Północnego i Bałtyckiego. Wspaniały gotycki ratusz, 7 kościołów, bogate kamienice, słynna brama Holsztyńska są dowodem minionej potęgi miasta.
Brama Holsztyńska to brama miejska będąca częścią średniowiecznych fortyfikacji miasta
Historyczny rdzeń miasta hanzeatyckiego Lubeki został uznany w 1987 roku po raz pierwszy jako całe stare miasto w północnej Europie za światowe dziedzictwo kulturowe UNESCO. Nad otoczoną przez wodę starówką z zabytkowym rynkiem góruje siedem kościelnych wież.
Lubeka przez wieki była kojarzona z wolnością, sprawiedliwością i dobrobytem. Zabytkowa zabudowa z rozmaitych okresów: gotyku, renesansu, baroku i klasycyzmu, alejki i ulice, kościoły i klasztory, mieszczańskie kamienice, dzielnice rzemieślnicze i miejskie fortyfikacje jeszcze dzisiaj przypominają o czasach świetności Lubeki . Otoczona wodą starówka, zdominowana przez siedem wież pięciu głównych kościołów, obrazuje żywą od 1000 lat historię i jako znakomity przykład gotyku ceglanego została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Należy tutaj kwartał wokół ratusza, klasztor zamkowy, domy czcigodnych patrycjuszy pomiędzy kościołem św. Piotra a katedrą, zasobniki soli na brzegu Trawny i oczywiście Brama Holsztyńska, symbol miasta i jednocześnie muzeum do zwiedzania i doświadczania. Przejażdżka po porcie stanowi ukoronowanie zwiedzania Lubeki podobnie jak odwiedziny w domach mieszczańskich poświęconych trzem laureatom nagrody Nobla, Tomaszowi Mannowi, Willy'emu Brandtowi i Günterowi Grassowi.
Gotycki Kościół Mariacki służył na wzór budownictwa dla około 70 kościołów w rejonie Morza Bałtyckiego
Warto również, w miarę możliwości, zobaczyć Tydzień Trevemünde, odbywające się przed bramami miasta, sportowe wydarzenie żeglarskie ekstraklasy i jednocześnie festyn ludowy. Wieczorna wędrówka po knajpkach jest również punktem obowiązkowym w programie zwiedzania Lubeki: gdy dzień dobiega końca w licznych knajpach, barach, restauracjach, klubach i dyskotekach budzi się nocne życie. Przy czym wcześniej koniecznie trzeba się posilić oryginalnym lubeckim marcepanem – od setek lat pysznym symbolem miasta i cenioną na całym świecie słodką pokusą.
Źródło:http://www.germany.travel/pl/miasta-kultura/obiekt-z-listy-swiatowego-dziedzictwa-kulturowego-unesco/miasto-hanzeatyckie-lubeka.html
Zobacz więcej: http://pl.wikipedia.org/wiki/Lubeka
|
Pałace i zespoły parkowe / Na liście UNESCO od 1990 r.
Letnia rezydencja Fryderyka II Wielkiego w podberlińskim Poczdamie najpiękniej wygląda, kiedy ogląda się ją od strony ogrodów. Pałac wyłania się ponad sześcioma tarasami wznoszącymi się na rozległym stoku. Miało to być miejsce, w którym monarcha mógł oddawać się swoim ulubionym zajęciom: literaturze, muzyce, filozofii.
Reprezentacyjne schody prowadzą przez środek sześciu szerokich tarasów porośniętych winoroślą wprost do pałacu
Pałace i zespoły parkowe w Poczdamie należą dziś do światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Ważnym „mistrzem budowlanym” poczdamskich zabytków jest Fryderyk Wielki. Gdy uciekał przed męczącymi formalnościami rządzenia, wrócił do wybudowanego w 1774 roku pałacu letniego w Poczdamie. Żaden inny pałac nie kojarzy się tak bardzo z osobą Fryderyka Wielkiego, jak Sanssouci. W parku Sanssouci ulokowanych jest kilka pałaców i nadzwyczaj fantazyjnie urządzonych ogrodów.
|
|
